ما انسان‌های محبوس‌شده در الگوریتم آدم‌های فضای مجازی هستیم. آن‌ها برای ما تصمیم می‌گیرند که چگونه فکر کنیم، چگونه غذا بخوریم و چگونه بپوشیم؟

️ اگر روزگاری می‌گفتند که آدم‌های دور و برمان‌‌ مهم‌ترین عامل حال و روز خوب و بدمان هستند حالا باید از دنبال‌کنندگان اکانت فضای مجازی‌مان بترسیم. از آن‌هایی که حال و روزشان وسط تایم‌لاین فضای مجازی‌مان پهن است و خب مدیران پلتفرم‌ها به عنوان «دیکتاتورهای مجازی» به کمک همین افراد به ما القا می‌کنند که باید چه چیزی را ببینیم، چه چیزی را لایک کنیم و از چه چیزی متنفر باشیم.

️ الگوریتم تمام شبکه‌های مجازی را مرور کنید. همه‌ی آن‌ها تشنه‌ی لایک هستند. در تمنای دیده شدن دست به هر کاری می‌زنند. سعی می‌کنند شما را در معرض محتوایی قرار دهند که خودشان می‌خواهند. شما را محکوم به تماشای آن چیزی می‌کنند که اصطلاحا «وایرال» شده است و خب طبیعی‌ است که احساسات شما را با همین یک رفتار ساده تحت کنترل بگیرند. در مقابل تا دلتان بخواهد نمونه‌ی محتوای متفاوت از سیاست‌های شبکه‌های اجتماعی وجود داشته که آن‌ها به کمک همین الگوریتم از صفحه‌ی موبایل‌هایمان پاک کردند و اجازه‌ی نفس کشیدن به آن‌ را هم ندادند. به همین خاطر بارها در برآیندها و تحلیل‌هایمان گول همین مهندسی محتوایی را خوردیم که مقابل چشم‌مان قرار دادند.

️ مهم‌ترین نکته این است که ما باید بیشتر از هر کسی نگران سلامت روان خودمان باشیم. نگران احساساتی که درست یا غلط به ما القا می‌شود تا بتوانند بر روی آن موج سواری کنند.

️ حالا یکبار دیگر دست به موبایل شوید و محتوای تایم‌لاین‌تان را هرس کنید. شاید با چند کلیک ساده بتوانید دلیل کنترل حال و احوال‌تان را دوباره در دست بگیرید. یا حداقل بگذارید اینجور بگوییم که با پاکسازی محتوای آن‌‌ها شاید کمتر در خطر حمله محتوای نامناسب دیگران قرار بگیرید.