در طول جنگ تحمیلی، هشت قطعنامه توسط شورای امنیت سازمان ملـل صـادر شـد. آخرین قطعنامـه ی تصویب شـده قطعنامه ۵۹۸ بود که در ۲۹ تیر ۱۳۶۶ صادر شد. با تأثیر نتایج عملیات های کربلای پنج و والفجـر هـشـت وگسترده تر شـدن جنگ، این قطعنامـه بـه نسـبت تمام قطعنامه های قبلی، از وزن حقوقی مناسب تری برخوردار بود.جالب است که بدانیم سازمان ملل تا قطعنامه ۵۹۸، ازلحاظ حقوقی قائل به بروز جنگ میان ایران و عراق نبود. تا پیش از ۵۹۸، هفت قطعنامهی دیگر صادرشده بود که در آنها از تعابیر «درگیری» و «مناقشه» استفاده می شد، نه «نزاع» یا «جنگ». جنگ در اسناد بین المللی جنبه ای حقوقی داردو مسئولیتهایی را متوجه جامعهی جهانی می کند. قطعنامه ۵۹۸ به نسبت قطعنامه های پیش از خود، از لحاظ حقوقی مناسب تر بود. بالاخره بعد از هفت سال، شورای امنیت وجود «منازعه» و «نقض صلح» را بین ایران و عراق، موضوع قطعنامه قرار داده بود و سخن از تحقیق دربارهی آغازگر جنگ برآورد خسارتها کرده بود. این مهم بودکه دنیا جنگ هشت ساله را یک جنگ تحمیلی، وصدام را به عنوان متجاوز بشناسد.