ظهور شبکه‌ی نمایش خانگی یا همان vodها با این توجیه در کشورمان آغاز شد که بتواند بستری سرگرم‌کننده و با غنای فرهنگی مناسب برای مخاطب باشد. مخاطبی که در نبود کیفیت لازم فیلم و سریال تلویزیون با خیال راحت پای این شبکه‌ها نشسته و سریال‌های مورد علاقه‌ی خودش را پیگیری کند. طبیعی است این بستر قرار نیست بازنمایی لحظه به لحظه‌ی فیلم‌ها و سریال‌های هالیوودی و غربی را در دستور کار خود قرار دهد.

اما با گذشت بیش از یک دهه از آغاز به کار این پلتفرم‌های خانگی فارسی، به مرور با هر دلیلی از جمله جذب مخاطب تولیدکنندگان، این سریال‌ها گرته‌برداری ناقص و غیر فرهنگی از وحشی‌گری درون فیلم‌های هالیوودی انجام داده‌اند. به‌گونه‌ای که مشاهده و نمایش برخی سکانس‌ها در این سریال‌های بومی ایرانی از عرف وحشیانه‌ی نمونه‌های امریکایی نیز سخیف‌تر است.

در سال‌های اخیر در هر دوره و فصل نمایش سریال‌های شبکه‌ی خانگی حداقل یک نمونه سریال با گونه‌ی ترویج شدید خشونت وجود داشته که نمایش صحنه‌های خشن در ظاهر امر بوده و در بستر آن به صورت گسترده مضامین خشنی القا می‌گردد. کشت و کشتار و زد و خورد مربوط به یک لحظه سریال و خونریزی و قتل و غارت و وحشی‌گری روانی محتوای درون آن را تشکیل داده‌ است.

مسئولین فرهنگی پلتفرم‌های داخلی گویا به جای دقت در تقویت مشخصه‌ها و خصایص فرهنگ ایرانی اسلامی در سال‌های اخیر به شدت در حال فراموشی ریشه‌های مستحکم فرهنگ غنی ایرانی بوده‌اند، که در خوش‌بینانه‌ترین حالت این رفتار حاصل غفلتی شوم در این پلتفرم‌ها است.