🔻یکی از روزها، مرحوم آیت‌الله #حائری_شیرازی در جمعی از شاگردان بودند و به رفتار آنها با فرزندانشان نگاه می‌کردند. بعد از دقایقی پرسیدند: می‌دانید چطور باید فرزندانمان را #تربیت کنیم؟ خودشان پاسخ دادند:

🔹اینکه بچه برای پدرش ابهتی قائل باشد که به‌خاطر حرف او بیاید بنشیند، هیچ فایده‌ای ندارد. پدر باید با بچه‌اش #رفیق بشود، با بچه‌اش #همبازی شود، که فرزند رو داشته باشد با او حرف بزند و چیزی در دلش نگه ندارد. #پدر باید #رفیق_اول فرزندش باشد. وای به حال پدری که رفیق دوم فرزندش است. می‌دانی چه کار می‌کند این بچه؟ هر چه از بابایش بشنود می‌رود با رفیق اولش مطرح می‌کند. اگر او تأیید کرد، قبول می‌کند؛ وگرنه قبول نمی کند.

🔸فرزند باید از راه انس با خودت، #عاشق تو بشود، بگوید بابا من می‌خواهم همراهت بیایم. می‌گویی می‌خواهم بروم #نماز، می‌گوید من هم می‌آیم. بچه اگر عاشق پدر نباشد، عاشق #دین پدر هم نمی‌شود.

🔹بسیاری از پدر و مادرها جوّی در خانه درست می‌کنند که فرزند اصلاً در مسائل تردید پیدا نمی‌کند. فرزند #نماز می‌خواند و #روزه می‌گیرد و مشکلی هم ندارد؛ اما رفتارش وابسته به این جوّ است. به‌محض خروج از این جوّ، انحراف‌پذیر می‌شود.

🔸خدای تعالی به پیامبر (ص) می‌فرماید: «ای پیامبر، تو فقط یادآوری‌کننده هستی و بر آنها چیره نیستی!» معنایش این است که #مربی و والدین هم بر شاگرد یا فرزند، چیره و مُصیطر نیستند؛ بلکه حالت یادآوری‌کننده برای او دارند.