یک داستان شنیدنی، از بنی‌اسرائیل تا ما

✍ساناز پیشدار

🔻من عاشق دوره‌ی زندگانی #بنی‌اسرائیل هستم؛ آن زمان که #منتظر منجی‌شان بودند و حتی بعدترش وقتی #موسی (ع) ظهور کرد. اساساً کنکاش در #زندگی مؤمنین هر زمانی برایم حکم خوردن سوپ شلغم را دارد؛ همین‌قدر #جذاب و به‌دردبخور. اما نمی‌توانم انکار کنم مؤمنین سبطی‌ به‌خاطر اشتراک‌هایی که با ما دارند، در نظرم خاص‌تر هستند. قطعاً شباهت با قومی که به‌خاطر ایراد گرفتن‌های مسخره‌اش مدام حرصمان را درمی‌آورد مردم‌گفتنی برگ‌ریزان است ولی به همان اندازه می‌تواند جذاب هم باشد اگر به‌قاعده ببینیم و بشنویم.

🔸مثلاً آن زمان که بومیان #مصری برای از بین‌ بردن تمدن توحیدی‌ بنی‌اسرائیل، دست به تحقیرشان زدند؛ مردانشان را کشتند تا جمعیت‌شان کم شود، زنان‌شان را به بردگی در مجالس لهوولعب مجبور کردند تا مفهوم #مادری کم‌رنگ شود و‌ بازتولید فرهنگ‌شان از بین برود، منشأ شکل‌گیری فرقه‌های مختلف بین‌شان شدند تا وحدت‌شان نابود شود و القصه بسته‌ای انفجاری برایشان تدارک دیدند که برای ما ناآشنا نیست؛ یا آنجا که سال‌ها از دیدن پیامبرشان محروم بودند و با وجود انواع ابتلائات الهی و آزارهای ابلیسی باید #هویت ایمانی خود را حفظ می‌کردند تا به ظهور برسند؛ یا آن زمانی که رامسِس دوم ۶۰۰ هزار نفر از بنی‌اسرائیل را زندانی کرد تا جلوی جریان ایمان را بگیرد و خدا هم به‌پاس #صبر آن‌ها، مصریان را به عذاب‌های سختی گرفتار کرد یا چهل سال مانده به ظهور موسی(ع)، وقتی #مؤمنین آن‌قدر مشتاق به نبی‌شان بودند که خدا زمان باقی‌مانده را به آنها بخشید؛ از آن لحظات تاریخی هستند که #آدم دوست دارد کارگردان می‌بود تا آن‌ها را به #تصویر می‌کشید از بس پر هستند از عبرت و #شگفتی خوف‌ و رجا، سختی و آسانی، جنگ اراده‌ها و تلاش مردم در تحقق #ظهور.

🔹ولی ویژه‌تر برای من آن لحظه‌ای است که موسی(ع) و قومش بین #دریا و لشکریان فرعون مانده بودند. بزنگاهی که مؤمنین با گفتن «کَلّا ان معی ربی سیهدین» از غیر مؤمنین که «انا لمدرکون» را فریاد می‌زدند جدا شدند، #عقلانیت ایمانی‌شان را فدای عقل ابزاری زمینی‌شان نکردند، امیدشان را به کثرت عدد فرعونیان نباختند، به وعده‌های الهی دل دادند و به دریا زدند و خدا هم در نهایت نجاتشان داد. پایانی لذت‌بخش که تازه شروع ماجرای پر فراز و نشیب خلافت‌شان بر زمین بود.

🔸و من به این فکر می‌کنم چقدر #امید و #ایستادگی برای یک #تمدن و پیروزی‌اش ضروری است و چقدر «وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى ٱلَّذِينَ ٱسْتُضْعِفُواْ فِى ٱلْأَرْضِ» حق است…

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *