اگر از من بپرسند ده تا از تأثیرگذارترین کلیپ‌هایی که در این چند سال اخیر دیده‌ای کدام است، حتما یکی از آنها، کلیپ سخنرانی لیدی گاگا، خواننده و بازیگر مشهور آمریکایی است.

گاگا با فروش تخمینی ۱۷۰ میلیون از آثارش، یکی از پرفروش‌ترین هنرمندان موسیقی و چهارمین موسیقی‌دان زن پردرآمد دهه‌ی ۲۰۱۰ است. تایم در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۹ از او به عنوان یکی از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان یاد کرد و نامش را در فهرست ۱۰۰ آیکان مد تاریخ قرار داد.

سه چهار سال پیش اما گاگا در مراسم تقدیر از زنان هالیوود که از جانب مجله ELLE برگزار شد، حاضر شده و حرف‌هایی زد که احساسات همه‌ی زن‌ها را برانگیخت. گویا حرف‌های گاگا، بغض‌های فروخورده‌ی زن موبلوند غربی، در همه‌ی این دهه‌های اخیر بوده که حالا سر باز زده است. بغض‌هایی از جنس آنکه به تعبیر گاگا، زن را صرفا یک «شیء» برای سرگرمی و لذت مردان می‌بیند و بس. او گفت:

«امروز وقتی داشتم برای این مراسم آماده می‌شدم، لباس‌های زیادی را امتحان کردم. کفش‌های پاشنه بلند یکی پس از دیگری، جواهرات، لباس‌هایی از زیباترین ابریشم‌های جهان و پارچه‌هایی گران‌قیمت. اما صادقانه بگویم، در دلم حسی از درد داشتم و از خود پرسیدم اینها واقعا معنای زن در هالیوود هستند؟

ما فقط اشیایی برای سرگرمی دنیا نیستیم. ما به سادگی تصاویری نیستیم که فقط اشک و لبخند به صورت مردم بیاوریم. ما اعضای یک گروه بزرگ زیبایی نیستیم که فقط برای لذت بردن عموم مردم در برابر دید دیگران قرار بگیریم. ما زنانی در هالیوود هستیم. ما صداها هستیم. ما افکار و عقاید عمیق و عقلانی ارزشمندی در مورد جهان داریم. ما قدرت صحبت کردن و شنیده شدن داریم.» (مابقی حرف‌هایش را در اسلاید دوم ببینید.)

راستش این روزها که از کیم کارداشین تا آنجلینا جولی، و از مهناز افشار تا فاطمه معتمدآریا جمع شده‌اند و شعار «آزادی زن ایرانی» را می‌دهند، دوست داشتم مجدد نگاهی کنیم به این سخنرانی لیدی گاگا. شاید کمی در معنای آزادی زن تردید کنیم و از خود بپرسیم آیا آزادی مرسوم، واقعا زن را به آزادی خواهد رساند؟ یا خود اسارتی است در لباس جدید؟

✍ محمد پورغلامی