اینکه یک ‌‌‌نفر نویسنده، کارگردان و خلبان جنگ جهانی دوم باشد و علاوه بر این‌ها دیپلمات و سخنگوی هیئت نمایندگان کشوری در سازمان ملل؛ یعنی موقعیت خوبی دارد. دارد نه، داشته است. پس چرا چنین آدمی باید با شلیک گلوله‌ای به زندگی خودش، فاتحه‌ی همه‌‌چیز را بخواند و بشود مصداقِ «نه خانی آمده و نه خانی رفته». رومن گاری در یادداشت قبل از خودکشی‌اش اینطور نوشته: «به خاطر همسرم نبود، دیگر کاری نداشتم».

رومن گاری تنها نویسنده‌ای است که یک بار در سال ۱۹۵۶ برای رمان ریشه‌های آسمان و یک بار در سال ۱۹۷۵ بابت رمان زندگی در پیش‌رو برنده‌ی جایزه‌ی ادبی گنکور شده است. جایزه‌ای که هر ساله نصیب بهترین کتاب داستانی می‌شود که طی همان سال منتشر شده باشد. این یعنی رومن گاری نه تنها پرکار بوده که آثار درخشانی را هم نوشته است. کسی مثل او که کتاب‌هایش در سطح جهان زیاد خوانده شده و طرفداران زیادی دارد چرا باید خودکشی کند؟

خودکشی، گزینه‌ای است برای دست‌‌یافتن به مرگی ارادی که با نوعی بیماری روانی به‌ خصوص افسردگی در ارتباط است. افسردگی زمانی رخ می‌دهد که بیمار در ‌می‌یابد فرد یا آرمانی که او برایش زندگی کرده، هرگز چنان نبوده است که انتظارات او را برآورد. افسردگی الگوهای تفکر و احساس را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که فرد مبتلا هیچ راه نجاتی از حالت ذهنی کنونی خود یا احتمال بهتر شدن در آینده نمی‌بیند. زمانی‌که عواطفی مانند ناامیدی و ترس با گذشت زمان در فرد از بین نروند و تشدید شوند، فرد دچار افسردگی می‌شود. از افسردگی به «زندگی در سیاه‌چاله» یا داشتن عذاب همیشگی یاد می‌شود.

ویلیام گلاسر روانپزشک و توسعه‌دهنده‌ی نظریات «واقعیت‌درمانی و نظریه‌ی انتخاب» می‌گوید: «انسان‌ها، افسردگی را انتخاب می‌کنند و رفتار افسردگی را نشان می‌دهند. درگیر‌شدن در یک عمل فعالانه به انسان‌ها کمک می‌کند، رفتارهای افسرده و احساس بدبختی آنها جای خود را به احساس کنترل بیشتر دهد که با احساس و افکار مثبت‌تر و آرامش جسمی بیشتر همراه است».

در تاریخ ۱۱ اوت ۲۰۱۴، رابین ویلیامز ، یکی از بامزه‌ترین بازیگران هالیوود خودش را در خانه‌اش حلق‌آویز کرد. ویلیامز چند سالی از افسردگی شدید رنج می‌برده، درحالی‌که به نظر می‌رسید هیچ کمبودی در زندگی نداشته باشد. شهرت، ثروت و چهره‌ای همیشه خندان تصویری بود که از رابین ویلیامز به ذهن مخاطبان هالیوود مخابره می‌شد. پس چرا رابین ویلیامز‌ها و رومن گاری‌ها خودکشی را برای پایان زندگی خود انتخاب می‌کنند؟

✍ آسیه طاهری