دهه‌ی شصتی‌ها خوب به یاد دارند که فرایند آموزش و تربیت، معمولا همراه بود با «کتک خوردن». خیلی جالب اینکه برای آن شبه‌ضرب‌المثل هم درست کرده بودند که «چوب معلم گله، هر کی نخوره خله»! با همین قاعده بود که معلم، هرجا که دانش‌آموز نمی‌فهمید، آن را کتک می‌زد تا به زعم خودش بیاموزد. ️ همین ماجرا، در تربیت کودکان هم  اجرا می‌شد، آنچنان‌که عباس کیارستمی در بخش‌های از فیلم «خانه‌ی دوست کجاست» به آن اشاره کرده است. ️ حالا اما انگار قصه عوض شده است. حالا دیگر «فرزندسالاری» گویا در اکثر خانواده‌های ایرانی رسوخ کرده. نتیجه آنکه از همان بدو کودکی‌، فرزند را به انواع و اقسام کلاس‌های آموزشی (از زبان خارجه تا موسیقی و رقص و کلاس‌های ورزشی و هنری و…) می‌فرستند تا بلکه فرزندان‌شان، در آینده تبدیل به انسان‌های خاص و استثنائی شوند.️ در اینکه الگوی قدیم، اشتباه بوده شکی نیست، اما در اینکه این الگوی جدید، درست است یا نادرست، آیا جواب می‌دهد یا نه، شاید باید ایستاد و منتظر ده سال دیگر شد.‌