به بهانه یک چالش جدید از تیک‌تاکرها  این روزها افراد عکس و فیلم هر چیزی را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند! از ساندویچ‌های بمبی تا زایش ستاره‌ی جدید در ۵میلیون سال نوری قبل‌تر!  اما بعضی از کاربرها به جای پیتزا و همبرگر سوژه‌ی دیگری برای عکاسی و به اشتراک‌گذاشتنش در شبکه‌های اجتماعی پیدا کرده‌اند: بچه‌های خردسال!  سندروم اشتراک‌گذاری بیش از حد از فرزند! که می‌توان آن را سندروم انگشت بی‌قرار استوری‌گذار هم صدایش زد! اما نام علمی‌اش در اصل شیرنتینگ است. در این سندروم والدین یا نزدیکان کودک دائم از خوردن، خوابیدن، بازی کردن، حمام کردن و حالات مختلف آن طفل عکس و فیلم، پست و استوری می‌کنند. این کار می‌تواند اهداف مختلفی داشته باشد از ارضای نیاز دیده شدن و جلب توجه، تا کسب درآمد از طریق افزایش ممبر و فالور!  اما غافل از آن‌که کودک بی‌گناه را در دردسرهای عصر دیجیتال انداخته و رها می‌کنند!  اولین آسیب این است که این ولع والدین در به اشتراک‌گذاری بیش از حد فیلم و عکس از کودکانشان، منجر به کودک‌آزاری می‌شود. والدین، کودک را مجبور به انجام حرکات نمایشی می‌کنند تا از این طریق محتوای جذاب تولید کنند. حرکاتی که برخلاف نیاز و خواسته‌ی آن لحظه‌ی کودک است.  دومین آسیب این است که اطلاعات بیش از حد دادن از کودک، باعث می‌شود که حریم خصوصی خانواده‌ی شما نقض شود. مثلا مکان نگهداری کودک، مدرسه‌ی کودک و سایر داده‌هایی از این دست، آشکار و قابل دسترس برای شیادان آنلاین شود و کودک را تبدیل به طعمه‌ای حاضر و آماده برای کلاهبرداران و شیادان کند. یادتان باشد هرچه تصاویر بیشتری به اشتراک بگذارید اطلاعات حریم خصوصی بیشتری از کودک آشکار می‌کنید و ممکن است مورد سوءاستفاده‌هایی نظیر سرقت هویت و آزار و اذیت آنلاين قرار بگیرید.  سوم هم آنکه این اطلاعات زیادی که از خوشمزگی و بامزگی‌ها و نشان دادن برهنگی کودک در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌چرخد، ممکن است در آینده به عنوان اطلاعات آزاردهنده برای کودک که آن وقت یک نوجوان است، محسوب شده و باعث سرافکندگی بین دوستان و نزدیکانش شود. این اطلاعات زیاد، ردپای دیجیتالی زیادی از کودک که در مسیر رشد هست و در آینده می‌خواهد وارد جامعه و دنیای بازار کار بشود، به جای می‌گذارد که ممکن است آینده‌ی شخصی و اجتماعی کودک را به دشت تحت آسیب قرار دهد.