سال ۲۰۱۷، یک گروه موسیقی کره‌ای یا همان کی‌پاپ، به لطف تلاش‌های بی وقفه‌ی هوادارانش عنوان هنرمند اجتماعی را بعد از ۶ سال از جاستین بیبر گرفت. طرفداران گروه بی‌تی‌اس با توئیت کردن هشتگ BTSBBMAs# بیش از ۳۰۰ میلیون رأی از سراسر جهان به این گروه دادند. این همان اتفاقی بود که پدیده‌ی هواداری را به چیزی قدرتمند‌تر از قبل تبدیل کرد.
هواداران کی‌پاپ در همه‌جا حضور دارند، در هر کشور و قاره‌ای. این نشان می‌دهد سیاست هوادارسازی کی‌پاپ تا چه اندازه موفق بوده است. کی‌پاپ با طراحی رقص و همراه کردن آن با ضرباهنگ تند و ریتمیک موسیقی پاپ، مانع زبان کره‌ای را از مقابل مخاطب برمی‌دارد و او را مجذوب و همراه خود می‌کند. رقص‌ها به طور خاص به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند تا قابل تقلید باشند. بنابراین هواداران می‌توانند آن را به‌عنوان عنصری هویت‌بخش یاد بگیرند.
هر گروه رقص خاص، نشانه‌ها، رنگ‌ها و اکسسوری‌های خاص خود را دارد که به پیوند و ساماندهی هواداران کمک می‌کند. کمپانی‌های کی‌پاپ روابط میان ستاره‌ها و هواداران را نیز با جزئیات طراحی می‌کنند: ستاره‌ها باید زیبایی و رفتار بی‌نقصی داشته باشند، باید مجرد بمانند تا امکان خیال‌پردازی هواداران را فراهم کنند، جزئیات مختلفی از زندگی‌شان در رئالیتی‌شوها، مصاحبه‌ها و پست‌ها و لایوهای شبکه‌های اجتماعی و برنامه‌های اختصاصی فن سرویس (برنامه‌هایی مخصوص تعامل با فن‌ها) به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شده فاش شود تا هواداران احساس آشنایی و دوستی با ستاره را داشته باشند و… همه‌ی این‌ها به سازمان‌یافته‌ترین و پیشرفته‌ترین فرهنگ هواداری شکل داده است.
امروز کی‌پاپ توانسته به نفوذ بالای ۳۰درصد در اغلب کشورهای آسیایی برسد. در ایران یک پژوهش با جامعه‌ی آماری محدود نشان می‌دهد بیش از ۵۲درصد نوجوانان، موسیقی کی‌پاپ می‌شنوند. در میان کشورهای اسلامی، عربستان، عمان و قطر میزبان کنسرت این گروه‌ها بودند و در ایران هم بیش از ۵۰ هزار نفر درخواست برگزاری کنسرت گروه بی‌تی‌اس را امضا کرده‌اند.
فائزه حسین‌زاده
بدون دیدگاه