«یادتون باشه، جنگیدن کسب‌وکار ماست. شغل اجدادیِ ماست‌. از آریوبرزن تا عباس دوران. از رئیسعلی دلواری و میرزاکوچک‌خان تا مصطفی صدرزاده. از جنگ‌آوران دلیر مازندرانی تا تفنگداران زاگرس. ما ایرانیم؛ ایران. مبارزه در خون ماست. ما از چیزی نمی‌ترسیم… ما ایرانیم؛ یه نژاد قدرتمند؛ اگر سنگ بباره، اگر آسمون زیر و رو بشه ما کنار همیم، شونه به شونهٔ هم. نمی‌ذاریم پرچم بیفته.نمی‌ذاریم خم به ابروی این خاک بیاد.» این‌ها جمله‌هایی است که پژمان درستکار سرمربی تیم ملی کشتی آزاد در آخرین جلسه تمرین‌ قبل از جام جهانی خطاب به بچه‌های تیم ملی کشتی آزاد می‌گوید؛ ولی در صفحه اینستاگرامش هم که منتشر می‌کند انگار می‌خواهد به گوش تک‌تک مردم این سرزمین برسد. مردمی‌که شاید سختی‌های رسیدنِ ایران به قله، خسته‌شان کرده باشد و آدم‌معروف‌های بی‌صرفه، سیاهی و ناامیدی را به جانشان انداخته باشند. جمله‌های درستکار، فقط غرور و وطن‌دوستی را توی رگ‌های مخاطبش جاری نمی‌کند؛ سرتاسر وجود آدم را سرشار از امید می‌کند، اکسیری که برای هر جامعه‌ای مثل آب حیات است. برای اینکه مقابل مشکلات ریز و درشت، خسته نشویم و کم نیاوریم؛ نه فقط برای سختی‌های جمعیِ این سال‌های ایرانمان؛ حتی در همین زندگی‌های شخصی روزمره و مشکلات ریز و درشتش. برای اینکه یادمان بماند جنگیدن برای به‌خاک‌مالیدنِ پشتِ سختی‌ها، برای ایرانی‌جماعت، عقبه‌ای دارد به بلندی یک تاریخ. سرمربی تیم ملی کشتی آزاد مثل بقیه ورزش‌های غیرفوتبالی، بهرهٔ زیادی از بودجهٔ کشور ندارد. در سطح دنیا برای ایران، مدال و افتخار آورده؛ اما نه قراردادهای میلیاردی دارد، نه ماشین و خانه‌های آنچنانی در بالاشهر پایتخت. مثل مردم معمولی زندگی می‌کند و مثل مردم معمولی با مشکلات ریز و درشت این روزهای کشور، دست و پنجه نرم می‌کند؛ اما سیاه نمی‌بیند و سیاه‌نمایی نمی‌کند، کشورش را سرزمین نفرین‌شده نمی‌خواند. ناامیدی را به جان مردم کشورش نمی‌اندازد و انگیزه را توی وجودشان نمی‌کُشد. درستکار سیاست‌زده نیست و به سازِ مزدبگیرهای خارج‌نشین نمی‌رقصد و از ترول‌های مجازی نمی‌ترسد. با اینکه برای بلندکردن پرچم ایران در بالاترین سطح ورزش دنیا، حقش خیلی بیشتر از این‌هاست، اما طلبکار زمین و زمان نیست و به زمین و زمان ناسزا نمی‌گوید. پژمان درستکار یک سلبریتی تراز نه فقط برای ایران، برای هر جامعه‌ و مردمی است که بخواهند پشت‌شان را به مسیرِ آمده‌شان تکیه بدهند و خستگی‌ناپذیر به‌سمت قله‌ها به پیش بروند.‌

سیده راضیه حسینی