در دوران «شابلن‌های مجازی»، در دورانی که «دیکتاتورهای رسانه‌ای» به دنبال همانندسازی چهره‌ها برای مورد تأیید قرار گرفتن توسط افکار عمومی هستند، نوشتن و گفتن از ارزش کاری که داریوش فرضیایی در فضای مجازی می‌کند، اجباری‌ است.

️ صفحه‌ی رسمی او را بالا و پایین کنید. بدون قضاوت و پیشداوری از ارزش‌های اخلاقی‌اش، او را ارزیابی کنید. عکس‌العمل‌های رسانه‌ای او، در تمام این سال‌ها به ما ثابت می‌کند که مهم نیست رفتارش را بپسندیم یا نه، او مسیر ارزش‌هایش را بدون درنظر گرفتن فشارهای بیرونی انتخاب می‌کند و خب همین موضوع به رفتارهایش ضریب می‌دهد. در معادلات ذهنی ما، عمو پورنگ به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین چهره‌های رسانه‌ای کودک و نوجوان تاریخ تلویزیون برای از دست ندادن طیفی از مخاطبانش، باید به دنبال تأیید جمعی باشد. تأیید جمعی که او را به تابعی از رفتار دیگران تبدیل می‌کرد اما او تصمیم گرفته است که با این دست فرمان جلو نرود.

️‌حداقل روی کاغذ کسی فکرش را نمی‌کند که نوشتن از «جایگاه مادر» در دستورالعمل لایک و کامنت فضای مجازی جایی داشته باشد. حداقل ما در پیش‌فرض ذهنی‌مان، فکرش را هم نمی‌توانیم بکنیم که یک به اصطلاح سلبریتی به این راحتی بتواند از خانواده و اهمیت این موضوع در شبکه‌ی اجتماعی خودش حرف بزند. عمو پورنگ اما درست برخلاف دستورالعمل ذهنی خیلی از ما رفتار می‌کند. پست‌های با محوریت مادر را که در پیج داریوش فرضیایی مرور می‌کنیم، ذره‌ای احساس مصنوعی بودن به مخاطب دست نمی‌دهد. به همین خاطر، می‌توان حس واقعی بودن را از او در محیطی گرفت که سر تا پایش را فیک بودن و رفتارهای نمایشی فرا گرفته است.

️ او اخیرا در یک هماورد‌‌ مجازی به جان کسانی افتاد که تلاش داشتند با یک آهنگ و تولید محتوای مبتذل به ریشه‌های اخلاقی جامعه آسیب بزنند. عمو پورنگ اما حالا می‌تواند به نمادی از یک چهره‌ی رسانه‌ای تأثیرگذار با فعالیت مؤثر ‌‌ در فضای مجازی تبدیل شود. باید قدر عمو پورنگ‌های فضای مجازی را بیشتر بدانیم.