سبک زندگی و مسیری که تتلو در طول این سال‌ها طی کرد، شبیه به هیچ‌کسی نیست. شبیه به هیچ‌کسی نبودن شاید به ظاهر یک تعریف و تمجید باشد اما این جمله در این متن چنین کارکردی ندارد. مسیر زندگی تتلو، عجیب و غیرقابل باور است. خواننده‌ای که دست و پا شکسته در ایران فعالیت رسمی و غیررسمی انجام می‌داد، استعدادش در موسیقی مورد توجه بخشی از جامعه قرار گرفت اما «شهوت‌ شهرت» خیلی زود خفه‌اش کرد. او برای دیده شدن، برای رسیدن به قله‌ی شهرت به استعداد موسیقی‌اش راضی نبود.

«خواننده‌ی خوب» برای تتلو کافی نبود. روزگاری تصمیم گرفت فوتبالیست شود، چندباری از دنیای موسیقی خداحافظی کرد، نقطه‌نظرات سیاسی عجیب و غریب مطرح کرد و در انتها هم مهاجرت کرد. مهاجرتی که نه تنها به توهین به مقدسات انجامید بلکه رفتارهای غیرعادی تتلو‌ را با عناوین جدیدی پیوند زد. خشونت جنسی علیه دختران که به صورت علنی توسط او در فضای مجازی مطرح می‌شد، عمق لجنزاری بود که آقای خواننده در آن سقوط کرد.

داستان رفتار او را نمی‌خواهیم‌ مرور کنیم که اگر قرارمان بر این بود، به بیشتر از کلمات یک کپشن اینستاگرامی نیاز داشتیم. اما چند روز پیش که عکس تتلو‌ را در اولین جلسه دادگاهش دیدیم در کنار شوخی‌های پرشماری که نوشته شد، دلمان خواست دوباره سر تکان بدهیم و تأسف بخوریم از سرنوشت خواننده‌ای که روزگاری هنرمند بود، می‌توانست مسیری عاقلانه‌تر از چنین باتلاقی را طی کند و خب خیلی زودتر از پیش‌بینی‌ هوادارانش دستبند به دست، راهی ایران شد تا نسبت به رفتارهای متعدد مجرمانه‌اش پاسخگو باشد.