🔸«عملیات نصر» در دی ۱۳۵۹ انجام شد. پیشروی اولیه‌ی #ارتش ایران خوب بود اما در نهایت با عقب‌نشینی نیروهای ایرانی، این #عملیات شکست سنگینی خورد. از مهم‌ترین علل ناکامی ایران در هشت ماه نخست جنگ، برخورد #سیاسی با #جبهه‌ها بود. سید ابوالحسن #بنی‌صدر در قامت فرمانده‌ی کل قوا، درحالی‌که تلاش می‌کرد نیروهای داوطلب و #مردمی را از جبهه‌ها دور نگه دارد، توانایی بهره‌گیری از قدرت و ظرفیت ارتش را هم نداشت. او حتی با ارتشیانی همچون #صیاد_شیرازی نیز برخورد کرد.

🔹تحلیل بنی‌صدر این بود که موفقیت او در جبهه‌ها، دست او را برای مبارزه‌های سیاسی در #تهران پر می‌کند؛ اما شکست عملیات نصر، نه فقط یک شکست نظامی برای #ایران، بلکه یک شکست سیاسی برای بنی‌صدر نیز بود؛ او دفاع و #امنیت کشور را به منافع سیاسی خود گره زده بود. پس از عملیات نصر، بنی‌صدر به مبارزه‌ی سیاسی در تهران از مبارزه‌ی نظامی در خوزستان، بیشتر امید داشت. ازهمین‌رو نیروهای سپاه و نیروهای مردمی از فرصت غیبت بنی‌صدر در مناطق جنگی استفاده کرده و خود را در جبهه‌های مختلف، محک زدند. در غیاب او در جبهه‌های جنگ، کم‌کم دو بازوی نظامی ایران (سپاه و ارتش) در کنار هم قرار می‌گرفتند.

🔸همه‌ی اینها در حالی بود که بنی‌صدر، به‌عنوان رئیس‌جمهور و فرمانده کل قوا، در تهران اظهار کرده بود که نظام جمهوری اسلامی به #بن‌بست رسیده و برای خروج از این بن‌بست، باید #رفراندوم برگزار شود تا معلوم گردد مردم طرفدار او هستند یا مخالفانش!

🔹خیلی‌ها تصور می‌کردند اگر رفتارهای بنی‌صدر به‌جایی برسد که خللی در وظایف فرماندهی کل قوا رخ بدهد، اوضاع جنگ برای ایران بدتر خواهد شد. به‌نظر می‌رسید خود بنی‌صدر هم فکر می‌کرد اگر او نباشد، کار جنگ می‌خوابد! ولی هرچه او از جبهه‌ها دورتر می‌شد، عملیات‌های کوچک بیشتری با موفقیت انجام می‌شد.

🔸دیگر روحیه نیروهای ایرانی در جبهه‌ها قوت گرفته بود. نهایت در شب همان روزی که بنی‌صدر از فرماندهی کل قوا #عزل شد، یعنی ۲۰ خرداد ۱۳۶۰، #حسن_باقری و #رحیم_صفوی، نام جدیدترین عملیات ایران را گذاشتند: «عملیات فرمانده کل قوا، #خمینی_روح خدا». حالا دیگر جبهه‌های ایران، فرماندهی به نام ابوالحسن بنی‌صدر نداشت! نیروهای مردمی نه برای سیاست، بلکه برای دفاع به جبهه‌ها، و به فرمان امام وارد میدان شده بودند…